அது மணி - பத்தென்றாலும்
பதினொன்றானாலும் - நடுநிசி என்றாலும்
விதி, அவளுக்கு -
ஒன்று தான்!
அலுவல் பணியோ - வெளியூர்
பயணமோ - வீட்டு வேலைகளோ
அது எதுவாகினும் சரி - நான்
முடித்திடும் வரையில் முழித்திருப்பாள்!
அருகிலேயே இருந்திடல் வேண்டும்!
தட்டி கொடுக்கவும் வேண்டும் - இப்பொழுதெல்லாம்
தலை கோதிவிடவும் வேண்டும்!
கையணைப்பும் - அதன்
கதகதப்பும் - தன் குயந்தைகால
கதையும் - கதைத்தால் தான்
கண் உறங்குவேன் என்கிறாள்!
கொசு கடித்தாலும் -
குளிர் காற்றானாலும்
போர்த்தி விடக்கூடாது!
தூங்கும் தொட்டி மீனை - தட்டி
விட்டதைப் போல - துடுக்கென்று
வெட்டிக்கொள்வாள்!
எனக்குத்தெரியாதா - போர்த்திக்கொள்ள?
என்ற கோவம் - தெறிக்கும்!
அது - அவளது
எதிர்கால முடிவுகளுக்கான - சுதந்திரம்
குறித்த எனக்கான பாடம் என்று - எனை
பக்குவப்படுத்திக் கொள்கிறேன்!
நல் உரக்க நேரத்தில்
அனிச்சையாய் கால்கள் இரண்டும்
என் வயிற்றின் மேலே - மெத்தென்ற
தலையனைப் போல!
இன்னும் எத்தனை நாட்களுக்கு - என்று தெரியாததால்
இருக்கி அனைத்துக்கொள்கிறேன்!
எத்தனை அசதியானாலும் - இந்த
ஒற்றை இன்பப்பொதி போதும்!
அத்தனையும் மறக்க!
என்னத்தவம் செய்தனை!
#மகளதிகாரம்
